Χλωρίδα και Πανίδα

Το δάσος της περιοχής Πλατρών αποτελείται από δέντρα τραχείας πεύκης και θάμνους, όπως η λατζιά, η ανδρουκλιά, η ξισταρκά, η σπατζιά. Σε ρυάκια με νερό υπάρχουν δέντρα και θάμνοι όπως πλατάνια, ο σκλήδρος, ο σφένδαμνος, η αροδάφνη, ο αντζουλάβατος, η μερινιά, τα καλάμια, τα σκλινίτζια, κόνιζος. Άλλα δένδρα που υπάρχουν είναι οι βαλανιδιές, τα καβάτζια και θάμνοι όπως οι περνιές, οι τριμιθιές, οι σουματζιές. Στις Πλάτρες, μέσα στο χωριό, υπάρχουν πανύψηλοι παλιοί πλάτανοι και αιωνόβιες βελανιδιές. Έχει μια βελανιδιά που ξεπερνά τα 300 χρόνια ζωής. Γνωστό λουλούδι το οποίο φύεται στα βουνά του Τροόδους και των Πλατρών είναι ο κρόκος.

Κατά την δεκαετία του 1950 υπήρχαν στον ουρανό και στα δάση του Τροόδους αετοί και γύπες. Σήμερα όμως δυστυχώς έχουν εξαφανιστεί. Τώρα κυρίαρχο πουλί στις Πλάτρες είναι το αηδόνι. Τόσο μικρό, το πιο μελωδικό και το πιο περήφανο, αφού δεν μπορεί να ζήσει στη σκλαβιά. Έρχεται την Άνοιξη και φεύγει αρχές του Φθινοπώρου. Ζει σε ποταμούς, ρεματιές και περιβόλια. Έρχονται συνήθως στις ίδιες περιοχές και κτίζουν τις φωλιές τους, γεννούν τα αυγά τους και μεγαλώνουν τα μικρά αηδονάκια τους. Κελαηδούν και την ημέρα, αλλά προπαντός το βράδυ, από τα μέσα Απριλίου και μέχρι τα μέσα Ιουνίου, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν με επιστέγασμα το μήνα Μάϊο. Το αηδόνι είναι βαθιά ριζωμένο στις καρδιές των Ελλήνων και με ποιήματα, τραγούδια, διηγήσεις και μύθους το εξυμνούν. Τα πιο διάσημα όμως αηδόνια είναι "τα αηδόνια που δεν σε αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες" από ένα ποίημα του Γιώργου Σεφέρη, του Έλληνα Νομπελίστα ποιητή που τα έκανε πανελλήνια και παγκόσμια γνωστά και μαζί με αυτά και τις Πλάτρες.